Długo wstrzymywałem się z oceną sezonu siatkarskiego. Licząc przede wszystkim na to, że po przeciętnej lidze, nasi siatkarze w akademickich rozgrywkach pokażą klasę. Nie pokazali. Ba, wypadli w niej zawstydzająco słabo. Dużo gorzej niż w II lidze. Srebrnym medalistom, mającym silniejszy niż przed rokiem skład, takie wpadki nie powinny się zdarzać. Wygląda na to, że po prostu siatkarze tej klasy nie mieli. Ani charakteru. Co gorsze, te słabe bądź przecietne wyniki spływają po nich jak woda po kaczce. Żadnej sportowej złości, żadnego rumieńca na twarzy. Żadnej chęci poprawy. Przychodzą, trenują, grają, przegrywają, przychodzą, trenują... I tak z tygodnia na tydzień. Za nic mają starania innych, rozmowy, szukania sponsorów, deklarowania lepszych wyników. Jakich argumentów dostarczają prezesom, pukającym od drzwi do drzwi, by pozyskać kolejne fundusze? Szkoda, że nad tym wszystkim nie zapanował trener Marek Olczyk. Miał szansę już  w pierwszym roku swojej pracy z seniorami uzyskać - dzięki znacznym transferom - wynik  godny uznania. Wszystko jednak rozeszło się w byle jakości. Siatkarze w tym sezonie zmarnowali wiele, niektórzy swoją sportową, może i życiowę szansę. Do sezonu halowego jeszcze wrócimy. Dzisiaj garść uwag, bo czara goryczy po Legnicy mocno się przelała...