Niemal dokladnie (7 czerwca) dwa lata temu z II ligą, wówczas rozgrywaną już w jednej grupie, żegnał się Górnik Wałbrzych. Meczem w Wałbrzychu z Okocimskim Brzesko. Na boisku był remis 2:2 (gole Orłowski  i Sawicki). To bylo symboliczne pożegnanie ze szczeblem centralnym. Wydawało się, że na rok, bo klub zatrzymał niemal wszystkich piłkarzy i rok później znowu pukał do bram II ligi (przegrał nieznacznie baraże z Polonia Warszawa 1:1 i 0:1). Niestety, minęły dwa lata i dzisiaj Górnik żegna się już z III ligą. Co prawda niemal tak silną jak przed dwoma laty była nią II liga. To jednak pożegnanie symboliczne. Górnik spada bowiem na szczebel województwa, teraz zagra już tylko z zespołami dwóch okręgów, a nie dwóch województw (poprzedni sezon) czy czterech województw (obecny sezon). Sytuacje Górnik ma jednak lepsza. Nie kadrowo, ale organizacyjnie-finansowo. Przed dwoma laty to było już wielkie życie na kredyt i marsz ku przepaści finansowej. Teraz sytuacja jest inna. Ustabilizowana, chociaż skromna. Te możliwości ograniczają kadrę. Z konieczności trzeba nadal stawiać na swoich, szukać talentów w okręgu, dawać szansę kolejnym młodym zawodnikom, budować nowy zespół, który za kilka lat może znowu pojawić się na szczeblu centralnym. Porażki są wpisane w sport. Nie dotyczą tylko Wałbrzycha. Trzeba tylko wyciągać  z nich wnioski, pracować i dążyć do sukcesu. Dobrze jest też wiedzieć, że  półlmilionowa Łódź ma swoje najlepsze zespoły też tylko w III lidze. A licząca 350 tysięcy Bydgoszcz ma swój najlepszy klub  w ... lidze okręgowej!    Czasami trzeba się cofnąć o krok, by nabrać dystansu, rozpędu i pójść do przodu. Tego dzisiaj, przy okazji ostatniego meczu w III lidze, życzę Górnikowi...